Војислав Илиќ

Војислав Илиќ (српски: Војислав Илић; Белград, 20 април 1860 — Белград, 2 февруари 1894) — српски поет.

Творештво

Во својата „Антологија на српската поезија“, Зоран Мишиќ истакнува дека Војислав Илиќ е претходник на дванаестерците на Јован Дучиќ и на воздржаната, господствена „имперсонална“ поезија. Неговата лирика на „штимунгот“ е предвесник на симболизмот во српската поезија, но истовремено го поставила и патот на реалистичката опсервација и на поетскиот објективизам карактеристичен за модерната поезија. Во неговото творештво има и неколку елегии (на пример, „Тагата на старецот“) кои ги поврзуваат Бранко Радичевиќ, Дис и Црњански, додека страшните сцени од „Последниот ден“ претставуваат смеса на апокалиптичната визија на Миодраг Павловиќ и на Јован Стерија Поповиќ, како и на поетските медитации на Милан Ракиќ за минливоста и за смртта. Оттука, иако бил потиснат од псевдокласичарскиот маниризам и романтичарската фразеологија, Мишиќ го прогласува Илиќ за голем српски поет на преминот на две епохи.