Барокна уметност

Барокна уметност е сликарството и вајарството во времето на барокот, движење често асоцирано со апсолутизмот и Противреформацијата. Меѓутоа постоењето на знаќајна барокна уметност и архитектура во неапсолутистички и протестантски земји го побива ова мислење.

Сликарство

На Тридентскиот собор (1545-63) Римокатоличката црква дала многу одговори на прашањата за внатрешна реформа поставени како од протестантите, така и од оние кои останале католици. На соборот се дискутирала и претставителната уметност, и се дошло до решение дека сликарството и вајарството во црковен контекст треба да им зборува на неписмените, а не на добро информираните.

Рождество Христово од Жозефа де Обидос, 1669, Национален музеј на древна уметност, Лисабон

Поради ова барокната уметност има тенденција кон прикажување на светци, Дева Марија и други добро познати библиски приказни. Според многу историчари на уметноста овој пресврот кон популистичка замисла за улогата на духовната уметност бил двигателот за иновациите на Караваџо и браќата Карачи - сите овие уметници работеле (и се натпреварувале во нарачки) во Рим околу 1600.

Меѓутоа иако религиозното сликарство, историското сликарство, алегориите и портретурата сѐ уште се сметале за најблагородните содржини, мошне чести биле и пејзажот, мртвата природа и жанровските сцени.

Барокната уметност се одликува со голема драматизација, богата и длабока боја и силни светла и сенки. Наспроти ренесансната уметност, која обично прикажува момент пред случувањето на некој настан, барокните уметници го одбирале најдраматичниот момент, моментот на самото дејствие: Микеланџело кој работел во високата ренесанса го прикажува Давид во смирена состојба пред да се бори со Голијат; Берниниевиот барокен Давид пак, е прикажан на самиот чин на фрлање на каменот. Барокната уметност имала за цел да пробуди чувства и страст наместо смирена рационалност која била ценета во ренесансата.

Поврзано Барокно илузионистичко сликарство

Италијански

• Караваџо (1571-1610)
• Гверчино
• Анибале Карачи (1560-1609)
• Орацио Џентилески (1563-1639)
• Артемизија Џентилески (1592-1652/53)
• Агостино Карачи
• Лудовико Карачи

Португалски

• Жозефа де Обидос (1630-1684)

Фламански

• Петер Паул Рубенс
• Антонис ван Дајк
• Јакоб Јорданс
• Јан Пројгел Постариот
• Франс Снајдерс
• Давид Теније Помладиот

Француски

• Жан де Богран (1584-1640)
• Жорж де Ла Тур (1590-1652)
• Никола Пусен (c. 1594-1665)
• Клод Лорен (1600-1682)
• Ијасент Риго (1659-1743)

Холандски

• Рембрант
• Франс Халс
• Јакоб ван Рејсдал
• Јан Вермер
• Јан Стен

Шпански

• Франциско Рибалта (1565 - 1628)
• Хосе де Рибера , (1591 - 1652)
• Франсиско Сурбаран (1598 - 1664)
• Диего Веласкес (1599 - 1660)
• Алонзо Кано (1601 - 1667)
• Бартоломе Естебан Муриљо (1617 - 1682)
• Хуан де Валдес Леал (1622 - 1690)

Вајарство

Несомнено е дека најважниот барокен вајар е Џанлоренцо Бернини (1598-1680), кој му се доближил на Микеланџело во неговите сестрани способности. Бернини бил вајар, архитект, сликар, драматург и припремач на спектакли. Во доцниот XX век Бернини бил највреднуван за неговите склуптури, за неговата виртуозност во резбањето на мермер и неговата способност за создавање на ликови кои во едно го имаат и диховното и физичкото. Бил и одлчен портретист кого моќниците го барале да им изработува бисти.

Барокни вајари и архитекти

• Џанлоренцо Бернини (1598-1680)
• Франческо Боромини (1599-1667)
• Клод Перо (1613-1688), французин